Aloes zwyczajny (Aloe vera, Aloe barbadensis) znany był w Afryce jako środek leczniczy już 3000 lat p.n.e. W starożytnym Egipcie żywicy z aloesu używano do balsamowania zwłok. Do Europy roślina ta dotarła dopiero w XIII wieku. Aloes nie bez przyczyny uważany był a panaceum na wszystkie dolegliwości zarówno zewnętrznie jak i wewnętrznie. Obecnie aloes posiada tak dużo udokumentowanych badań, iż znajduje zastosowanie w leczeniu wielu chorób w medycynie chińskiej, indyjskiej, afrykańskiej i japońskiej a także w kosmetologii i przemyśle spożywczym.
Jak uprawiać aloes w domu?
Aloes jest łatwy w uprawie i rzadko choruje. Można go więc uprawiać spokojnie w warunkach domowych. Aloes można uprawiać w doniczkach. Wymaga mieszanki ziemi kompostowej, darniowej i paskui w proporcji 1:1:1 o umiarkowanej wilgotności. Należy pamiętać, że nadmiar wody może sprawić, że aloes zżółknie i zmarnieje! Młode rośliny lubią półcień a dorosłe dobrze czują się w pełnym słońcu.
Należy pamiętać, że odpowiednie właściwości lecznicze roślina ta osiąga po 3-4 latach wegetacji. Na 2-4 tygodnie przed zerwaniem aloesu nie wolno podlewać. Liście obrywamy, ale nie obcinamy! Przed użyciem należy je przechować w lodówce 10-15 dni, po tym okresie przygotowujemy sok lub miazgę. Cały liść aloesu można wykorzystać na skórę, natomiast doustnie wykorzystujemy jedynie wewnętrzny żel z liścia! Liść należy wyfiletować jak rybę ze skóry ze względu na obecną w liściu aloinę. Aloina (barbarolina) wykazuje właściwości przeczyszczające!
Co zawiera miąższ aloesu?
Zawiera ponad 75 aktywnych składników i według WHO (Światowa Organizacja Zdrowia) aloes jest najbardziej biologicznie czynną rośliną.
W aloesie znajdziemy:
witaminy B1, B2, B6, C, beta karoten, cholinę, kwas foliowy, alfa tokoferol
pierwiastki takie jak wapń, chlor, chrom, miedź, żelazo, mangan, potas, fosfor, sód i cynk
węglowodany: mannan czysty, mannan acetylowanym glukomannan acetylowany, galaktan i inne.
sacharydy: mannoza, glukoza, L-ramnoza, aldopentoza, acemannan
aminokwasy: alanina, arginina, kwas asparaginowy, kwas glutaminowy, glicyna, histydyna, hydroksyprolina, izoleucyna, leucyna, lizyna, metionina, fenyloalanina, prolina, treonina, tyrozyna i walina
białka: lektyny, alprogen
antrachinony (antraglikozydy): kwas aloesowy, aloeemodyna, antranol, aloina A i B (barbaloiny – gorzki smak)
enzymy: amylaza, fosfataza alkaliczna, cyklooksygenaza, lipaza, dysmutaza ponadtlenkowa, karboksypeptydaza
pozostałe substancje: kwas arachidonowy, kwas gamma-linolenowy, steroidy (cholestreol, sitosterol), triglicerydy, triterpenoidy, ligniny, kwas mirystynowy, kwas kaprylowy
Aloes działanie:
przeciwzapalne i przeciwbakteryjne
znieczulające (przeciwbólowe)
przeciwgrzybicze i przeciwpasożytnicze
przeciwwirusowe
wzmacnia organizm
stymuluje wzrost dobroczynnych bakterii Lactobacillus
zwiększa odporność
zmniejsza odczyny alergiczne
przyspiesza gojenie się ran i regenerację tkanek
reguluje przemianę materii
wpływa korzystnie na układ pokarmowy: pomocny przy zaparciach, usuwaniu toksyn, wrzodach żołądka, zespołu jelita nadwrażliwego
korzystnie wpływa na stany zapalne oczu
posiada właściwości przeczyszczające i żółciopędne
antynowotworowe
zmniejsza insulinooporność
poprawia profil lipidowy
skuteczny przy leczeniu opryszczki narządów płciowych i wirusie brodawczaka ludzkiego
znajduje zastosowanie w stomatologii (zapalenia przyzębia, afty)
skuteczny w leczeniu oparzeń i odmrożeń
pomocny w leczeniu łuszczycy, egzemy czy atopii
nawilża suchą skórę
pomocny w leczeniu zmian trądzikowych
rozjaśnia i wygładza blizny
wzmacnia i uelastycznia włosy zapobiegając ich wypadaniu
Aloes przeciwwskazania:
alergia na rośliny z rodziny Liliaceae
ciąża i karmienie piersią
niedrożność i ostre stany zapalne jelit
aloes wchodzi w interakcje z niektórymi lekami kardiologicznymi, m.in. digoksyną stosowaną przy niewydolności serca oraz werapamilem zalecanym przy arytmii serca
osoby przyjmujące diuretyki
Aloes dawkowanie:
Sok z aloesu najlepiej pić 2-3 razy dziennie jedną lub dwie łyżeczki.
Podsumowując aloes wykazuje rewelacyjne, wszechstronne dobroczynne działanie, czy to w postaci soku, który można wypić, czy też w postaci żelu użytego bezpośrednio na skórę. Jednak należy pamiętać, że przy długotrwałej suplementacji istnieje ryzyko rozleniwienia pracy jelita grubego bądź wystąpienia biegunki z nadmierną utratą wody i elektrolitów, głównie potasu.
